doelgroep

 

 #

 

 

 

D O E L G R O E P

 

De huisvesting is bedoeld voor volwassenen met autisme en een normale begaafdheid die zelfstandig kunnen wonen met begeleiding op maat. De term autisme zelf of de term autismespectrumstoornis is te complex om in een kort bestek weer te geven. Wij verwijzen daarvoor naar Autisme Centraal en de Vlaamse Vereniging Autisme. Afhankelijk van de gebruikte criteria gaat het om 1 persoon op 200 of 1 per 1000.

Het eigene aan onze woonvormen is dat we ervan uitgaan dat de kandidaat-bewoners loyaal zijn tegenover lotgenoten en daar ook kracht uit kunnen putten.

Ze zijn te normaal voor een voorziening, te beperkt in hun weerstand en te geïsoleerd om te wonen in een sociaal huurcomplex. Vandaag pendelen ze tussen hun huurwoning - vaak een studio of kamer - het ouderlijke huis of de psychiatrie. Deze wisselende woonervaringen komen echter hun welzijn en zelfbeeld absoluut niet ten goede. Mensen met ASS verschillen erg van elkaar maar hebben wel gemeenschappelijke trekken. De eenzaamheid en inactiviteit groeien met de leeftijd, vaak versterkt door de opeenvolgende mislukkingen in relaties, werk en contactmogelijkheden.

Tot de leeftijd van 18 jaar biedt de school structuur, enige contacten en meer aangepaste aandacht. Nadien loopt het veelal fout. Aangepaste huisvesting bestaat nauwelijks. Een werksituatie behouden blijkt bij de meesten onder hen niet haalbaar, wat de betaalbaarheid van het huren voor hen problematisch maakt.

Sociale huisvesting is voor hen enkel mogelijk in appartementsgebouwen. Hun gedrag geeft soms aanleiding tot conflicten met medebewoners; vooral omdat zij op het eerste gezicht zo ‘normaal’ lijken. Hun onvoorspelbare reacties en gebrek aan kennis van en inzicht in sociale omgangsregels, zorgen soms voor ‘overlast’. Ze zijn bovendien erg sensitief: ze kunnen niet tegen te veel prikkels, zeker niet in hun directe omgeving. Zo kunnen ze niet tegen drukte, lawaai en te intens licht. Aangepaste woningen kunnen in dit opzicht een verminderde belasting betekenen, wat hun functioneren ten goede komt.